Als ouder van de eerste wereld maak ik me zorgen dat ik mijn kind ertoe aanzet om nooit tevreden te zijn
Terwijl ik een 3-jarige zoon opvoed met mijn Duitse echtgenoot in Duitsland, een land van de eerste wereld, denk ik aan die vakanties in Nepal, hinkelend spelen en een balletje gooien naar een geïmproviseerd rotshuis dat helemaal opnieuw is gebouwd. Ik vraag me af, in een land dat alles heeft wat een kind kan wensen, voed ik mijn zoon op om nooit tevreden te zijn?